هر زمان که واقعه مرگباری در آمریکا رخ می دهد، مانند تیراندازی تاسف بار در یک مدرسه در ایالت کانتیکات، بحث بر سر حق شهروندان در مورد نگهداری و حمل سلاح در آمریکا تبدیل به موضوع روز می شود.
به گزارش صدای آمریکا (voa) آمارها نشان می دهد اکثر مردم آمریکا، بیش از هر زمان دیگر در تاریخ این کشور، از حق شهروندان در داشتن سلاح حمایت می کنند.
اما چرا و چگونه حق داشتن سلاح در آمریکا یک حق قانونی و مندرج در قانون اساسی این کشور است؟
تقریباً در نیمی از ۵۰ ایالت آمریکا حق داشتن اسلحه قانونی است و اگر شخص مسلح از سوی کسی خطر جانی حس کند، می تواند از اسلحه خود استفاده کند؛ حتی اگر بتواند بدون استفاده از اسلحه از چنگ فرد مهاجم نجات یابد.
فایل تصویری
فایل صوتی
داشتن اسلحه در آمریکا حقی است که برای مدت حدود ۲۵۰ سال تضمین شده است. دولت آمریکا در مبارزه با بریتانیا شکل گرفت. حق داشتن سلاح در این مبارزه، اساسی بود. در متمم دوم قانون اساسی آمریکا آمده است: "حق مردم در نگهداری و حمل اسلحه غیر قابل تعدی است."
امروزه، آمریکا دارای بالاترین نرخ مالکیت شخصی اسلحه در جهان است. بر اساس یک نظرسنجی توسط موسسه "گالوپ" حدود نیمی از مردم آمریکا گفته اند در خانه و یا ملک شخصی شان اسلحه دارند.
هر ایالتی در آمریکا حق دارد مقررات و محدودیت های ایالتی خود را در ارتباط با خرید و فروش اسلحه وضع کند. اما همه ایالت ها موظفند برای اطمینان از عدم فروش سلاح به جنایتکاران و یا بیماران روانی درباره سوابق خریداران تحقیقات کنند.
منتقدان می گویند این محدودیت ها کافی نیستند. "دنیس هنیگان" از موسسه بردی برای پیشگیری از خشونت های مسلحانه می گوید: " هر ساله ۳۰ هزار شهروند آمریکا در خشونت های مسلحانه کشته می شوند. حدود ۷۰ هزار نفر نیز در این گونه خشونت ها زخمی می شوند."
اما موافقان حمل سلاح می گویند، حق داشتن اسلحه از بروز خشونت جلوگیری می کند.
به رغم بروز خشونت و جنایت در آمریکا حق داشتن اسلحه یک "حق اساسی" در تاریخ این کشور به حساب می آید. یکی از نظر سنجی های موسسه گالوپ نشان می دهد، تنها یک نفر از چهار نفر در آمریکا موافق ممنوعیت حمل اسلحه است. این میزان در ۶۰ سال گذشته در آمریکا در پایین ترین حد خود بوده است.
به گزارش بی بی سی، حمله دیروز بار دیگر زمینه‌ساز آغاز بحث‌ها درباره مقررات مربوط به خرید و فروش سلاح‌های گرم در آمریکا شده است.
در این میان "باراک اوباما" زمانی که بیانیه تلویزیونی خود را در برابر دوربین‌ها می‌خواند، بارها سکوت کرد تا اشک را از گوشه چشم‌هایش پاک کند.
او گفت: «به عنوان یک کشور، این (تجربه) را بارها پشت سر گذاشته‌ایم. باید کنار هم قرار بگیریم و فارغ از سیاست، اقدامی معنی‌دار انجام دهیم تا از فجایعی بیشتر شبیه این (حمله) جلوگیری کنیم.»
باید گفت اگرچه اوباما با خانواده‌های قربانیان و نجات‌یافتگان این حمله ابراز همدردی کرد و مقامات بین‌المللی و رهبران کشورهای مختلف نیز با بازماندگان و بستگان کشته‌شدگان و نجات‌یافتگان حمله دیروز ابراز همدردی کرده‌اند اما قانون حمل سلاح در ایالات متحده قانونی نیست که با درخواست و یا تجمع تغییر کند.
این کشتار اعتراض گروه‌های مختلف را در پی داشته، اما در نهایت انتظار تغییر چندانی در قوانین کنترل سلاح در آمریکا را نمی‌توان داشت. در واقع، این موضوع به امری عادی تبدیل شده که ابتدا قتل عامی روی می‌دهد و مدافعان کنترل سلاح در مورد احمقانه بودن این سهل‌انگاری سخن می‌گویند، اما قانون تغییری نمی‌کند و سپس ماجرا تا قتل عامی دیگر به فراموشی سپرده می‌شود.
علت تکرار این اتفاقات را باید در دو موضوع جست‌وجو کرد؛ یکی علاقه شهروندان آمریکایی به نگهداری و حمل سلاح گرم و دیگری "لابی‌های قدرتمند اسلحه" که گویا تا کنگره و مجلس نمایندگان و شاید تا کاخ سفید هم نفوذ کرده باشند.
اعتراف شبکه فارسی وان به ورشکستگی
